Krzyże i kapliczki są nieodzownymi elementami krajobrazu Beskidu Niskiego, stanowią one świadectwo przeszłości tego terenu, który był zamieszkany głównie przez bardzo religijną ludność łemkowską. Wznoszone były głównie przy drogach lub rozdrożach, na końcu i początku wsi, jako dziękczynienie za otrzymane łaski, w celach obrzędowych, dla upamiętnienia ważnych wydarzeń, a także w miejscach, gdzie oddziaływały złe moce. Kapliczki i krzyże stanowiły również miejsce modlitwy. Obiekty te były zawsze zadbane, ozdobione kwiatami, często w ich pobliżu sadzono drzewa. Wykonywano je w lokalnych warsztatach kamieniarskich na Łemkowszczyźnie z piaskowca magurskiego.
Krzyże i kapliczki są nieodzownymi elementami krajobrazu Beskidu Niskiego, stanowią one świadectwo przeszłości tego terenu, który był zamieszkany głównie przez bardzo religijną ludność łemkowską. Wznoszone były głównie przy drogach lub rozdrożach, na końcu i początku wsi, jako dziękczynienie za otrzymane łaski, w celach obrzędowych, dla upamiętnienia ważnych wydarzeń, a także w miejscach, gdzie oddziaływały złe moce. Kapliczki i krzyże stanowiły również miejsce modlitwy. Obiekty te były zawsze zadbane, ozdobione kwiatami, często w ich pobliżu sadzono drzewa. Wykonywano je w lokalnych warsztatach kamieniarskich na Łemkowszczyźnie z piaskowca magurskiego.
Krzyże i kapliczki są nieodzownymi elementami krajobrazu Beskidu Niskiego, stanowią one świadectwo przeszłości tego terenu, który był zamieszkany głównie przez bardzo religijną ludność łemkowską. Wznoszone były głównie przy drogach lub rozdrożach, na końcu i początku wsi, jako dziękczynienie za otrzymane łaski, w celach obrzędowych, dla upamiętnienia ważnych wydarzeń, a także w miejscach, gdzie oddziaływały złe moce. Kapliczki i krzyże stanowiły również miejsce modlitwy. Obiekty te były zawsze zadbane, ozdobione kwiatami, często w ich pobliżu sadzono drzewa. Wykonywano je w lokalnych warsztatach kamieniarskich na Łemkowszczyźnie z piaskowca magurskiego.
Krzyże i kapliczki są nieodzownymi elementami krajobrazu Beskidu Niskiego, stanowią one świadectwo przeszłości tego terenu, który był zamieszkany głównie przez bardzo religijną ludność łemkowską. Wznoszone były głównie przy drogach lub rozdrożach, na końcu i początku wsi, jako dziękczynienie za otrzymane łaski, w celach obrzędowych, dla upamiętnienia ważnych wydarzeń, a także w miejscach, gdzie oddziaływały złe moce. Kapliczki i krzyże stanowiły również miejsce modlitwy. Obiekty te były zawsze zadbane, ozdobione kwiatami, często w ich pobliżu sadzono drzewa. Wykonywano je w lokalnych warsztatach kamieniarskich na Łemkowszczyźnie z piaskowca magurskiego.
Krzyże i kapliczki są nieodzownymi elementami krajobrazu Beskidu Niskiego, stanowią one świadectwo przeszłości tego terenu, który był zamieszkany głównie przez bardzo religijną ludność łemkowską. Wznoszone były głównie przy drogach lub rozdrożach, na końcu i początku wsi, jako dziękczynienie za otrzymane łaski, w celach obrzędowych, dla upamiętnienia ważnych wydarzeń, a także w miejscach, gdzie oddziaływały złe moce. Kapliczki i krzyże stanowiły również miejsce modlitwy. Obiekty te były zawsze zadbane, ozdobione kwiatami, często w ich pobliżu sadzono drzewa. Wykonywano je w lokalnych warsztatach kamieniarskich na Łemkowszczyźnie z piaskowca magurskiego.
Krzyże i kapliczki są nieodzownymi elementami krajobrazu Beskidu Niskiego, stanowią one świadectwo przeszłości tego terenu, który był zamieszkany głównie przez bardzo religijną ludność łemkowską. Wznoszone były głównie przy drogach lub rozdrożach, na końcu i początku wsi, jako dziękczynienie za otrzymane łaski, w celach obrzędowych, dla upamiętnienia ważnych wydarzeń, a także w miejscach, gdzie oddziaływały złe moce. Kapliczki i krzyże stanowiły również miejsce modlitwy. Obiekty te były zawsze zadbane, ozdobione kwiatami, często w ich pobliżu sadzono drzewa. Wykonywano je w lokalnych warsztatach kamieniarskich na Łemkowszczyźnie z piaskowca magurskiego.
W krajobrazie kulturowym Beskidu Niskiego zapisały się na stałe cmentarze łemkowskie, cerkwie i cerkwiska, które są świadectwem religijności mieszkańców i przeszłości tej ziemi. Na cerkwisku w Ożennej stała drewniana cerkiew greckokatolicka pw. św. Bazylego Wielkiego, która została wybudowana w roku 1867, a rozebrana w 1953 roku. Była to filia parafii w Grabiu. Za cerkwiskiem znajduje się natomiast ogrodzony cmentarz łemkowski z kilkoma odnowionymi kamiennymi nagrobkami, trzyramiennymi krzyżami, na których można odczytać napisy pisane cyrylicą. Są one świadectwem życia tutaj ludności obrządku wschodniego.
W krajobrazie kulturowym Beskidu Niskiego zapisały się na stałe cmentarze łemkowskie, cerkwie i cerkwiska, które są świadectwem religijności mieszkańców i przeszłości tej ziemi. Na cerkwisku w Ożennej stała drewniana cerkiew greckokatolicka pw. św. Bazylego Wielkiego, która została wybudowana w roku 1867, a rozebrana w 1953 roku. Była to filia parafii w Grabiu. Za cerkwiskiem znajduje się natomiast ogrodzony cmentarz łemkowski z kilkoma odnowionymi kamiennymi nagrobkami, trzyramiennymi krzyżami, na których można odczytać napisy pisane cyrylicą. Są one świadectwem życia tutaj ludności obrządku wschodniego.
W krajobrazie kulturowym Beskidu Niskiego zapisały się na stałe cmentarze łemkowskie, cerkwie i cerkwiska, które są świadectwem religijności mieszkańców i przeszłości tej ziemi. Na cerkwisku w Ożennej stała drewniana cerkiew greckokatolicka pw. św. Bazylego Wielkiego, która została wybudowana w roku 1867, a rozebrana w 1953 roku. Była to filia parafii w Grabiu. Za cerkwiskiem znajduje się natomiast ogrodzony cmentarz łemkowski z kilkoma odnowionymi kamiennymi nagrobkami, trzyramiennymi krzyżami, na których można odczytać napisy pisane cyrylicą. Są one świadectwem życia tutaj ludności obrządku wschodniego.
W krajobrazie kulturowym Beskidu Niskiego zapisały się na stałe cmentarze łemkowskie, cerkwie i cerkwiska, które są świadectwem religijności mieszkańców i przeszłości tej ziemi. Na cerkwisku w Ożennej stała drewniana cerkiew greckokatolicka pw. św. Bazylego Wielkiego, która została wybudowana w roku 1867, a rozebrana w 1953 roku. Była to filia parafii w Grabiu. Za cerkwiskiem znajduje się natomiast ogrodzony cmentarz łemkowski z kilkoma odnowionymi kamiennymi nagrobkami, trzyramiennymi krzyżami, na których można odczytać napisy pisane cyrylicą. Są one świadectwem życia tutaj ludności obrządku wschodniego.
W krajobrazie kulturowym Beskidu Niskiego zapisały się na stałe cmentarze łemkowskie, cerkwie i cerkwiska, które są świadectwem religijności mieszkańców i przeszłości tej ziemi. Na cerkwisku w Ożennej stała drewniana cerkiew greckokatolicka pw. św. Bazylego Wielkiego, która została wybudowana w roku 1867, a rozebrana w 1953 roku. Była to filia parafii w Grabiu. Za cerkwiskiem znajduje się natomiast ogrodzony cmentarz łemkowski z kilkoma odnowionymi kamiennymi nagrobkami, trzyramiennymi krzyżami, na których można odczytać napisy pisane cyrylicą. Są one świadectwem życia tutaj ludności obrządku wschodniego.
W krajobrazie kulturowym Beskidu Niskiego zapisały się na stałe cmentarze łemkowskie, cerkwie i cerkwiska, które są świadectwem religijności mieszkańców i przeszłości tej ziemi. Na cerkwisku w Ożennej stała drewniana cerkiew greckokatolicka pw. św. Bazylego Wielkiego, która została wybudowana w roku 1867, a rozebrana w 1953 roku. Była to filia parafii w Grabiu. Za cerkwiskiem znajduje się natomiast ogrodzony cmentarz łemkowski z kilkoma odnowionymi kamiennymi nagrobkami, trzyramiennymi krzyżami, na których można odczytać napisy pisane cyrylicą. Są one świadectwem życia tutaj ludności obrządku wschodniego.
Tragiczne wydarzenia historyczne związane z terenem Beskidu Niskiego doprowadziły do tego, iż z krajobrazu zniknęło wiele miejscowości i zabudowań. W miejscach, w których się one znajdowały, do dzisiaj możemy jeszcze spotkać stare zdziczałe drzewa owocowe – jabłonie, grusze, rzadziej śliwy, czy czereśnie, które były sadzone w bezpośrednim sąsiedztwie domostw, w niewielkiej ilości, z powodu deficytu ziemi nadającej się pod uprawę. Owoce były urozmaiceniem skromnego pożywienia Łemków na co dzień, ale również gromadzone były na okres zimowy - przechowywane w piwnicach lub suszone. Dziś stare sady są miejscem żerowania wielu gatunków zwierząt – saren, jeleni, nawet niedźwiedzi, a przede wszystkim ptaków oraz stanowią cenną bazę genetyczną starych gatunków drzew.
Tragiczne wydarzenia historyczne związane z terenem Beskidu Niskiego doprowadziły do tego, iż z krajobrazu zniknęło wiele miejscowości i zabudowań. W miejscach, w których się one znajdowały, do dzisiaj możemy jeszcze spotkać stare zdziczałe drzewa owocowe – jabłonie, grusze, rzadziej śliwy, czy czereśnie, które były sadzone w bezpośrednim sąsiedztwie domostw, w niewielkiej ilości, z powodu deficytu ziemi nadającej się pod uprawę. Owoce były urozmaiceniem skromnego pożywienia Łemków na co dzień, ale również gromadzone były na okres zimowy - przechowywane w piwnicach lub suszone. Dziś stare sady są miejscem żerowania wielu gatunków zwierząt – saren, jeleni, nawet niedźwiedzi, a przede wszystkim ptaków oraz stanowią cenną bazę genetyczną starych gatunków drzew.
Tragiczne wydarzenia historyczne związane z terenem Beskidu Niskiego doprowadziły do tego, iż z krajobrazu zniknęło wiele miejscowości i zabudowań. W miejscach, w których się one znajdowały, do dzisiaj możemy jeszcze spotkać stare zdziczałe drzewa owocowe – jabłonie, grusze, rzadziej śliwy, czy czereśnie, które były sadzone w bezpośrednim sąsiedztwie domostw, w niewielkiej ilości, z powodu deficytu ziemi nadającej się pod uprawę. Owoce były urozmaiceniem skromnego pożywienia Łemków na co dzień, ale również gromadzone były na okres zimowy - przechowywane w piwnicach lub suszone. Dziś stare sady są miejscem żerowania wielu gatunków zwierząt – saren, jeleni, nawet niedźwiedzi, a przede wszystkim ptaków oraz stanowią cenną bazę genetyczną starych gatunków drzew.
Tragiczne wydarzenia historyczne związane z terenem Beskidu Niskiego doprowadziły do tego, iż z krajobrazu zniknęło wiele miejscowości i zabudowań. W miejscach, w których się one znajdowały, do dzisiaj możemy jeszcze spotkać stare zdziczałe drzewa owocowe – jabłonie, grusze, rzadziej śliwy, czy czereśnie, które były sadzone w bezpośrednim sąsiedztwie domostw, w niewielkiej ilości, z powodu deficytu ziemi nadającej się pod uprawę. Owoce były urozmaiceniem skromnego pożywienia Łemków na co dzień, ale również gromadzone były na okres zimowy - przechowywane w piwnicach lub suszone. Dziś stare sady są miejscem żerowania wielu gatunków zwierząt – saren, jeleni, nawet niedźwiedzi, a przede wszystkim ptaków oraz stanowią cenną bazę genetyczną starych gatunków drzew.
Tragiczne wydarzenia historyczne związane z terenem Beskidu Niskiego doprowadziły do tego, iż z krajobrazu zniknęło wiele miejscowości i zabudowań. W miejscach, w których się one znajdowały, do dzisiaj możemy jeszcze spotkać stare zdziczałe drzewa owocowe – jabłonie, grusze, rzadziej śliwy, czy czereśnie, które były sadzone w bezpośrednim sąsiedztwie domostw, w niewielkiej ilości, z powodu deficytu ziemi nadającej się pod uprawę. Owoce były urozmaiceniem skromnego pożywienia Łemków na co dzień, ale również gromadzone były na okres zimowy - przechowywane w piwnicach lub suszone. Dziś stare sady są miejscem żerowania wielu gatunków zwierząt – saren, jeleni, nawet niedźwiedzi, a przede wszystkim ptaków oraz stanowią cenną bazę genetyczną starych gatunków drzew.
Tragiczne wydarzenia historyczne związane z terenem Beskidu Niskiego doprowadziły do tego, iż z krajobrazu zniknęło wiele miejscowości i zabudowań. W miejscach, w których się one znajdowały, do dzisiaj możemy jeszcze spotkać stare zdziczałe drzewa owocowe – jabłonie, grusze, rzadziej śliwy, czy czereśnie, które były sadzone w bezpośrednim sąsiedztwie domostw, w niewielkiej ilości, z powodu deficytu ziemi nadającej się pod uprawę. Owoce były urozmaiceniem skromnego pożywienia Łemków na co dzień, ale również gromadzone były na okres zimowy - przechowywane w piwnicach lub suszone. Dziś stare sady są miejscem żerowania wielu gatunków zwierząt – saren, jeleni, nawet niedźwiedzi, a przede wszystkim ptaków oraz stanowią cenną bazę genetyczną starych gatunków drzew.
W dolinie miejscowości Ożenna i na otaczających ją wzniesieniach dominują łąki, które są wykorzystywane przez mieszkańców w celach rolniczych, głównie pod wypas bydła. Najpiękniejsze barwy przybierają łąki na przełomie maja i czerwca, gdy mamy soczystą zieleń traw oraz całą masę wiosennych kwiatów. Miejsce to jest również siedzibą licznych gatunków motyli, owadów, ptaków oraz małych ssaków. Teren ten jest znakomitym punktem widokowym na dolinę miejscowości Ożenna i potoku Ryjak oraz otaczające je szczyty Nad Tysowym (713 m), Wysokie (657 m), Dylik (548m).
W dolinie miejscowości Ożenna i na otaczających ją wzniesieniach dominują łąki, które są wykorzystywane przez mieszkańców w celach rolniczych, głównie pod wypas bydła. Najpiękniejsze barwy przybierają łąki na przełomie maja i czerwca, gdy mamy soczystą zieleń traw oraz całą masę wiosennych kwiatów. Miejsce to jest również siedzibą licznych gatunków motyli, owadów, ptaków oraz małych ssaków. Teren ten jest znakomitym punktem widokowym na dolinę miejscowości Ożenna i potoku Ryjak oraz otaczające je szczyty Nad Tysowym (713 m), Wysokie (657 m), Dylik (548m).
W dolinie miejscowości Ożenna i na otaczających ją wzniesieniach dominują łąki, które są wykorzystywane przez mieszkańców w celach rolniczych, głównie pod wypas bydła. Najpiękniejsze barwy przybierają łąki na przełomie maja i czerwca, gdy mamy soczystą zieleń traw oraz całą masę wiosennych kwiatów. Miejsce to jest również siedzibą licznych gatunków motyli, owadów, ptaków oraz małych ssaków. Teren ten jest znakomitym punktem widokowym na dolinę miejscowości Ożenna i potoku Ryjak oraz otaczające je szczyty Nad Tysowym (713 m), Wysokie (657 m), Dylik (548m).
W dolinie miejscowości Ożenna i na otaczających ją wzniesieniach dominują łąki, które są wykorzystywane przez mieszkańców w celach rolniczych, głównie pod wypas bydła. Najpiękniejsze barwy przybierają łąki na przełomie maja i czerwca, gdy mamy soczystą zieleń traw oraz całą masę wiosennych kwiatów. Miejsce to jest również siedzibą licznych gatunków motyli, owadów, ptaków oraz małych ssaków. Teren ten jest znakomitym punktem widokowym na dolinę miejscowości Ożenna i potoku Ryjak oraz otaczające je szczyty Nad Tysowym (713 m), Wysokie (657 m), Dylik (548m).
W dolinie miejscowości Ożenna i na otaczających ją wzniesieniach dominują łąki, które są wykorzystywane przez mieszkańców w celach rolniczych, głównie pod wypas bydła. Najpiękniejsze barwy przybierają łąki na przełomie maja i czerwca, gdy mamy soczystą zieleń traw oraz całą masę wiosennych kwiatów. Miejsce to jest również siedzibą licznych gatunków motyli, owadów, ptaków oraz małych ssaków. Teren ten jest znakomitym punktem widokowym na dolinę miejscowości Ożenna i potoku Ryjak oraz otaczające je szczyty Nad Tysowym (713 m), Wysokie (657 m), Dylik (548m).
W dolinie miejscowości Ożenna i na otaczających ją wzniesieniach dominują łąki, które są wykorzystywane przez mieszkańców w celach rolniczych, głównie pod wypas bydła. Najpiękniejsze barwy przybierają łąki na przełomie maja i czerwca, gdy mamy soczystą zieleń traw oraz całą masę wiosennych kwiatów. Miejsce to jest również siedzibą licznych gatunków motyli, owadów, ptaków oraz małych ssaków. Teren ten jest znakomitym punktem widokowym na dolinę miejscowości Ożenna i potoku Ryjak oraz otaczające je szczyty Nad Tysowym (713 m), Wysokie (657 m), Dylik (548m).
Beskid Niski pocięty jest gęstą siecią stałych i okresowych potoków zasilających główne rzeki regionu. W górnym biegu potoki wykształciły charakterystyczną V-kształtną dolinę, której powstanie jest bezpośrednio związane z dużym spadkiem terenu, charakterystyczną budową geologiczną tego obszaru – fliszem karpackim, który jest zbudowany z na przemian ułożonych warstw piaskowców, łupków oraz zlepieńców i jest mało odporny na erozję wodną. W okresie roztopów oraz po obfitych opadach deszczu potoki te szybko przybierają, posiadają wielką energię i wcinają się coraz głębiej w podłoże transportując zerodowany materiał. Potoki te są również terenem życia dla wielu zwierząt, głównie w miejscach o niewielkich spadkach oraz w zagłębieniach.
Beskid Niski pocięty jest gęstą siecią stałych i okresowych potoków zasilających główne rzeki regionu. W górnym biegu potoki wykształciły charakterystyczną V-kształtną dolinę, której powstanie jest bezpośrednio związane z dużym spadkiem terenu, charakterystyczną budową geologiczną tego obszaru – fliszem karpackim, który jest zbudowany z na przemian ułożonych warstw piaskowców, łupków oraz zlepieńców i jest mało odporny na erozję wodną. W okresie roztopów oraz po obfitych opadach deszczu potoki te szybko przybierają, posiadają wielką energię i wcinają się coraz głębiej w podłoże transportując zerodowany materiał. Potoki te są również terenem życia dla wielu zwierząt, głównie w miejscach o niewielkich spadkach oraz w zagłębieniach.
Beskid Niski pocięty jest gęstą siecią stałych i okresowych potoków zasilających główne rzeki regionu. W górnym biegu potoki wykształciły charakterystyczną V-kształtną dolinę, której powstanie jest bezpośrednio związane z dużym spadkiem terenu, charakterystyczną budową geologiczną tego obszaru – fliszem karpackim, który jest zbudowany z na przemian ułożonych warstw piaskowców, łupków oraz zlepieńców i jest mało odporny na erozję wodną. W okresie roztopów oraz po obfitych opadach deszczu potoki te szybko przybierają, posiadają wielką energię i wcinają się coraz głębiej w podłoże transportując zerodowany materiał. Potoki te są również terenem życia dla wielu zwierząt, głównie w miejscach o niewielkich spadkach oraz w zagłębieniach.
Beskid Niski pocięty jest gęstą siecią stałych i okresowych potoków zasilających główne rzeki regionu. W górnym biegu potoki wykształciły charakterystyczną V-kształtną dolinę, której powstanie jest bezpośrednio związane z dużym spadkiem terenu, charakterystyczną budową geologiczną tego obszaru – fliszem karpackim, który jest zbudowany z na przemian ułożonych warstw piaskowców, łupków oraz zlepieńców i jest mało odporny na erozję wodną. W okresie roztopów oraz po obfitych opadach deszczu potoki te szybko przybierają, posiadają wielką energię i wcinają się coraz głębiej w podłoże transportując zerodowany materiał. Potoki te są również terenem życia dla wielu zwierząt, głównie w miejscach o niewielkich spadkach oraz w zagłębieniach.
Beskid Niski pocięty jest gęstą siecią stałych i okresowych potoków zasilających główne rzeki regionu. W górnym biegu potoki wykształciły charakterystyczną V-kształtną dolinę, której powstanie jest bezpośrednio związane z dużym spadkiem terenu, charakterystyczną budową geologiczną tego obszaru – fliszem karpackim, który jest zbudowany z na przemian ułożonych warstw piaskowców, łupków oraz zlepieńców i jest mało odporny na erozję wodną. W okresie roztopów oraz po obfitych opadach deszczu potoki te szybko przybierają, posiadają wielką energię i wcinają się coraz głębiej w podłoże transportując zerodowany materiał. Potoki te są również terenem życia dla wielu zwierząt, głównie w miejscach o niewielkich spadkach oraz w zagłębieniach.
Beskid Niski pocięty jest gęstą siecią stałych i okresowych potoków zasilających główne rzeki regionu. W górnym biegu potoki wykształciły charakterystyczną V-kształtną dolinę, której powstanie jest bezpośrednio związane z dużym spadkiem terenu, charakterystyczną budową geologiczną tego obszaru – fliszem karpackim, który jest zbudowany z na przemian ułożonych warstw piaskowców, łupków oraz zlepieńców i jest mało odporny na erozję wodną. W okresie roztopów oraz po obfitych opadach deszczu potoki te szybko przybierają, posiadają wielką energię i wcinają się coraz głębiej w podłoże transportując zerodowany materiał. Potoki te są również terenem życia dla wielu zwierząt, głównie w miejscach o niewielkich spadkach oraz w zagłębieniach.
Przyrodnicy często używają stwierdzenia, iż drzewo po śmierci żyje drugi raz i pełni ono wiele równie ważnych funkcji jak za życia. Rozkładające się drewno wzbogaca glebę w warstwę próchnicy, martwe drewno jest również miejscem życia wielu bezkręgowców – owadów, mięczaków, pajęczaków, występują na nim wątrobowce, mchy, porosty oraz ponad 100 gatunków grzybów. Bardzo ważne jest ono dla wielu rzadkich gatunków ptaków – dzięcioła trójpalczastego, białogrzbietego, czy czarnego, które poszukują na nich pokarmu. Zarówno drewno lezące, jak i stojące służy jako kryjówka dla drobnych leśnych zwierząt, a dziuple wydrążone przez dzięcioły zasiedlają np.: sowy.
Przyrodnicy często używają stwierdzenia, iż drzewo po śmierci żyje drugi raz i pełni ono wiele równie ważnych funkcji jak za życia. Rozkładające się drewno wzbogaca glebę w warstwę próchnicy, martwe drewno jest również miejscem życia wielu bezkręgowców – owadów, mięczaków, pajęczaków, występują na nim wątrobowce, mchy, porosty oraz ponad 100 gatunków grzybów. Bardzo ważne jest ono dla wielu rzadkich gatunków ptaków – dzięcioła trójpalczastego, białogrzbietego, czy czarnego, które poszukują na nich pokarmu. Zarówno drewno lezące, jak i stojące służy jako kryjówka dla drobnych leśnych zwierząt, a dziuple wydrążone przez dzięcioły zasiedlają np.: sowy.
Przyrodnicy często używają stwierdzenia, iż drzewo po śmierci żyje drugi raz i pełni ono wiele równie ważnych funkcji jak za życia. Rozkładające się drewno wzbogaca glebę w warstwę próchnicy, martwe drewno jest również miejscem życia wielu bezkręgowców – owadów, mięczaków, pajęczaków, występują na nim wątrobowce, mchy, porosty oraz ponad 100 gatunków grzybów. Bardzo ważne jest ono dla wielu rzadkich gatunków ptaków – dzięcioła trójpalczastego, białogrzbietego, czy czarnego, które poszukują na nich pokarmu. Zarówno drewno lezące, jak i stojące służy jako kryjówka dla drobnych leśnych zwierząt, a dziuple wydrążone przez dzięcioły zasiedlają np.: sowy.
Przyrodnicy często używają stwierdzenia, iż drzewo po śmierci żyje drugi raz i pełni ono wiele równie ważnych funkcji jak za życia. Rozkładające się drewno wzbogaca glebę w warstwę próchnicy, martwe drewno jest również miejscem życia wielu bezkręgowców – owadów, mięczaków, pajęczaków, występują na nim wątrobowce, mchy, porosty oraz ponad 100 gatunków grzybów. Bardzo ważne jest ono dla wielu rzadkich gatunków ptaków – dzięcioła trójpalczastego, białogrzbietego, czy czarnego, które poszukują na nich pokarmu. Zarówno drewno lezące, jak i stojące służy jako kryjówka dla drobnych leśnych zwierząt, a dziuple wydrążone przez dzięcioły zasiedlają np.: sowy.
Przyrodnicy często używają stwierdzenia, iż drzewo po śmierci żyje drugi raz i pełni ono wiele równie ważnych funkcji jak za życia. Rozkładające się drewno wzbogaca glebę w warstwę próchnicy, martwe drewno jest również miejscem życia wielu bezkręgowców – owadów, mięczaków, pajęczaków, występują na nim wątrobowce, mchy, porosty oraz ponad 100 gatunków grzybów. Bardzo ważne jest ono dla wielu rzadkich gatunków ptaków – dzięcioła trójpalczastego, białogrzbietego, czy czarnego, które poszukują na nich pokarmu. Zarówno drewno lezące, jak i stojące służy jako kryjówka dla drobnych leśnych zwierząt, a dziuple wydrążone przez dzięcioły zasiedlają np.: sowy.
Przyrodnicy często używają stwierdzenia, iż drzewo po śmierci żyje drugi raz i pełni ono wiele równie ważnych funkcji jak za życia. Rozkładające się drewno wzbogaca glebę w warstwę próchnicy, martwe drewno jest również miejscem życia wielu bezkręgowców – owadów, mięczaków, pajęczaków, występują na nim wątrobowce, mchy, porosty oraz ponad 100 gatunków grzybów. Bardzo ważne jest ono dla wielu rzadkich gatunków ptaków – dzięcioła trójpalczastego, białogrzbietego, czy czarnego, które poszukują na nich pokarmu. Zarówno drewno lezące, jak i stojące służy jako kryjówka dla drobnych leśnych zwierząt, a dziuple wydrążone przez dzięcioły zasiedlają np.: sowy.
Znajdujemy się w bezpośrednim sąsiedztwie głównego Wododziału Europejskiego (granica polsko -słowacka), który rozdziela zlewnie Morza Bałtyckiego i Czarnego, a zarazem obszar ten jest terenem źródliskowym, gdzie bierze początek wiele potoków w Beskidzie Niskim. Źródło daje początek ciekom wodnym poprzez wypływ wody podziemnej na powierzchnię ziemi otworem lub szczeliną. W regionie tym dominują źródła warstwowe, zstępujące, gdzie wypływ wody jest dzięki sile grawitacji. Źródła są charakterystyczne dla skał osadowych, a w zależności od zasilania ich możemy wyróżnić stałe i okresowe.
Znajdujemy się w bezpośrednim sąsiedztwie głównego Wododziału Europejskiego (granica polsko -słowacka), który rozdziela zlewnie Morza Bałtyckiego i Czarnego, a zarazem obszar ten jest terenem źródliskowym, gdzie bierze początek wiele potoków w Beskidzie Niskim. Źródło daje początek ciekom wodnym poprzez wypływ wody podziemnej na powierzchnię ziemi otworem lub szczeliną. W regionie tym dominują źródła warstwowe, zstępujące, gdzie wypływ wody jest dzięki sile grawitacji. Źródła są charakterystyczne dla skał osadowych, a w zależności od zasilania ich możemy wyróżnić stałe i okresowe.
Znajdujemy się w bezpośrednim sąsiedztwie głównego Wododziału Europejskiego (granica polsko -słowacka), który rozdziela zlewnie Morza Bałtyckiego i Czarnego, a zarazem obszar ten jest terenem źródliskowym, gdzie bierze początek wiele potoków w Beskidzie Niskim. Źródło daje początek ciekom wodnym poprzez wypływ wody podziemnej na powierzchnię ziemi otworem lub szczeliną. W regionie tym dominują źródła warstwowe, zstępujące, gdzie wypływ wody jest dzięki sile grawitacji. Źródła są charakterystyczne dla skał osadowych, a w zależności od zasilania ich możemy wyróżnić stałe i okresowe.
Znajdujemy się w bezpośrednim sąsiedztwie głównego Wododziału Europejskiego (granica polsko -słowacka), który rozdziela zlewnie Morza Bałtyckiego i Czarnego, a zarazem obszar ten jest terenem źródliskowym, gdzie bierze początek wiele potoków w Beskidzie Niskim. Źródło daje początek ciekom wodnym poprzez wypływ wody podziemnej na powierzchnię ziemi otworem lub szczeliną. W regionie tym dominują źródła warstwowe, zstępujące, gdzie wypływ wody jest dzięki sile grawitacji. Źródła są charakterystyczne dla skał osadowych, a w zależności od zasilania ich możemy wyróżnić stałe i okresowe.
Znajdujemy się w bezpośrednim sąsiedztwie głównego Wododziału Europejskiego (granica polsko -słowacka), który rozdziela zlewnie Morza Bałtyckiego i Czarnego, a zarazem obszar ten jest terenem źródliskowym, gdzie bierze początek wiele potoków w Beskidzie Niskim. Źródło daje początek ciekom wodnym poprzez wypływ wody podziemnej na powierzchnię ziemi otworem lub szczeliną. W regionie tym dominują źródła warstwowe, zstępujące, gdzie wypływ wody jest dzięki sile grawitacji. Źródła są charakterystyczne dla skał osadowych, a w zależności od zasilania ich możemy wyróżnić stałe i okresowe.
Znajdujemy się w bezpośrednim sąsiedztwie głównego Wododziału Europejskiego (granica polsko -słowacka), który rozdziela zlewnie Morza Bałtyckiego i Czarnego, a zarazem obszar ten jest terenem źródliskowym, gdzie bierze początek wiele potoków w Beskidzie Niskim. Źródło daje początek ciekom wodnym poprzez wypływ wody podziemnej na powierzchnię ziemi otworem lub szczeliną. W regionie tym dominują źródła warstwowe, zstępujące, gdzie wypływ wody jest dzięki sile grawitacji. Źródła są charakterystyczne dla skał osadowych, a w zależności od zasilania ich możemy wyróżnić stałe i okresowe.
W Beskidzie Niskim znajduje się wiele śladów działalności Konfederatów Barskich, którzy działali na tym terenie ponad 250 lat temu pod dowództwem Kazimierza Pułaskiego. Pod szczytem Czeremcha (670 m) znajduje się rotunda z dobrze zachowanymi wałami, która była przeznaczona jedynie do wykorzystania w przypadku ataku nieprzyjaciela, a główny obóz, w którym na co dzień przebywali Konfederaci Barscy, znajdował się na dnie doliny, w pobliżu krzyżówki, obok Ośrodka Edukacji Ekologicznej w Ożennej. W obu miejscach pobytu konfederatów znalezione zostały artefakty z tamtego czasu – monety, sprzączki, kule i wytopki ołowiu.
W Beskidzie Niskim znajduje się wiele śladów działalności Konfederatów Barskich, którzy działali na tym terenie ponad 250 lat temu pod dowództwem Kazimierza Pułaskiego. Pod szczytem Czeremcha (670 m) znajduje się rotunda z dobrze zachowanymi wałami, która była przeznaczona jedynie do wykorzystania w przypadku ataku nieprzyjaciela, a główny obóz, w którym na co dzień przebywali Konfederaci Barscy, znajdował się na dnie doliny, w pobliżu krzyżówki, obok Ośrodka Edukacji Ekologicznej w Ożennej. W obu miejscach pobytu konfederatów znalezione zostały artefakty z tamtego czasu – monety, sprzączki, kule i wytopki ołowiu.
W Beskidzie Niskim znajduje się wiele śladów działalności Konfederatów Barskich, którzy działali na tym terenie ponad 250 lat temu pod dowództwem Kazimierza Pułaskiego. Pod szczytem Czeremcha (670 m) znajduje się rotunda z dobrze zachowanymi wałami, która była przeznaczona jedynie do wykorzystania w przypadku ataku nieprzyjaciela, a główny obóz, w którym na co dzień przebywali Konfederaci Barscy, znajdował się na dnie doliny, w pobliżu krzyżówki, obok Ośrodka Edukacji Ekologicznej w Ożennej. W obu miejscach pobytu konfederatów znalezione zostały artefakty z tamtego czasu – monety, sprzączki, kule i wytopki ołowiu.
W Beskidzie Niskim znajduje się wiele śladów działalności Konfederatów Barskich, którzy działali na tym terenie ponad 250 lat temu pod dowództwem Kazimierza Pułaskiego. Pod szczytem Czeremcha (670 m) znajduje się rotunda z dobrze zachowanymi wałami, która była przeznaczona jedynie do wykorzystania w przypadku ataku nieprzyjaciela, a główny obóz, w którym na co dzień przebywali Konfederaci Barscy, znajdował się na dnie doliny, w pobliżu krzyżówki, obok Ośrodka Edukacji Ekologicznej w Ożennej. W obu miejscach pobytu konfederatów znalezione zostały artefakty z tamtego czasu – monety, sprzączki, kule i wytopki ołowiu.
W Beskidzie Niskim znajduje się wiele śladów działalności Konfederatów Barskich, którzy działali na tym terenie ponad 250 lat temu pod dowództwem Kazimierza Pułaskiego. Pod szczytem Czeremcha (670 m) znajduje się rotunda z dobrze zachowanymi wałami, która była przeznaczona jedynie do wykorzystania w przypadku ataku nieprzyjaciela, a główny obóz, w którym na co dzień przebywali Konfederaci Barscy, znajdował się na dnie doliny, w pobliżu krzyżówki, obok Ośrodka Edukacji Ekologicznej w Ożennej. W obu miejscach pobytu konfederatów znalezione zostały artefakty z tamtego czasu – monety, sprzączki, kule i wytopki ołowiu.
W Beskidzie Niskim znajduje się wiele śladów działalności Konfederatów Barskich, którzy działali na tym terenie ponad 250 lat temu pod dowództwem Kazimierza Pułaskiego. Pod szczytem Czeremcha (670 m) znajduje się rotunda z dobrze zachowanymi wałami, która była przeznaczona jedynie do wykorzystania w przypadku ataku nieprzyjaciela, a główny obóz, w którym na co dzień przebywali Konfederaci Barscy, znajdował się na dnie doliny, w pobliżu krzyżówki, obok Ośrodka Edukacji Ekologicznej w Ożennej. W obu miejscach pobytu konfederatów znalezione zostały artefakty z tamtego czasu – monety, sprzączki, kule i wytopki ołowiu.
Drzewa i las pełnią bardzo wiele funkcji ważnych dla prawidłowego funkcjonowania środowiska naturalnego. Drzewa w wyniku procesu fotosyntezy pochłaniają dwutlenek węgla, a dostarczają tlen - jeden hektar lasu w ciągu 24 godzin wytwarza około 700 kilogramów tlenu, co zaspokaja dobowe zapotrzebowanie 2500 osób. Drzewa zapobiegają erozji – osuwaniu, spełzywaniu ziemi i są znakomitym źródłem retencji, gdzie jeden hektar lasu liściastego może zatrzymać, a potem oddać środowisku 50 m3 wody. Drzewa mają również właściwości lecznicze, które wykorzystuje się w medycynie naturalnej i niekonwencjonalnej. W lasach Beskidu Niskiego dominuje buk, jodła, występuje tutaj też dużo sosny, głównie ze sztucznych nasadzeń.
Drzewa i las pełnią bardzo wiele funkcji ważnych dla prawidłowego funkcjonowania środowiska naturalnego. Drzewa w wyniku procesu fotosyntezy pochłaniają dwutlenek węgla, a dostarczają tlen - jeden hektar lasu w ciągu 24 godzin wytwarza około 700 kilogramów tlenu, co zaspokaja dobowe zapotrzebowanie 2500 osób. Drzewa zapobiegają erozji – osuwaniu, spełzywaniu ziemi i są znakomitym źródłem retencji, gdzie jeden hektar lasu liściastego może zatrzymać, a potem oddać środowisku 50 m3 wody. Drzewa mają również właściwości lecznicze, które wykorzystuje się w medycynie naturalnej i niekonwencjonalnej. W lasach Beskidu Niskiego dominuje buk, jodła, występuje tutaj też dużo sosny, głównie ze sztucznych nasadzeń.
Drzewa i las pełnią bardzo wiele funkcji ważnych dla prawidłowego funkcjonowania środowiska naturalnego. Drzewa w wyniku procesu fotosyntezy pochłaniają dwutlenek węgla, a dostarczają tlen - jeden hektar lasu w ciągu 24 godzin wytwarza około 700 kilogramów tlenu, co zaspokaja dobowe zapotrzebowanie 2500 osób. Drzewa zapobiegają erozji – osuwaniu, spełzywaniu ziemi i są znakomitym źródłem retencji, gdzie jeden hektar lasu liściastego może zatrzymać, a potem oddać środowisku 50 m3 wody. Drzewa mają również właściwości lecznicze, które wykorzystuje się w medycynie naturalnej i niekonwencjonalnej. W lasach Beskidu Niskiego dominuje buk, jodła, występuje tutaj też dużo sosny, głównie ze sztucznych nasadzeń.
Drzewa i las pełnią bardzo wiele funkcji ważnych dla prawidłowego funkcjonowania środowiska naturalnego. Drzewa w wyniku procesu fotosyntezy pochłaniają dwutlenek węgla, a dostarczają tlen - jeden hektar lasu w ciągu 24 godzin wytwarza około 700 kilogramów tlenu, co zaspokaja dobowe zapotrzebowanie 2500 osób. Drzewa zapobiegają erozji – osuwaniu, spełzywaniu ziemi i są znakomitym źródłem retencji, gdzie jeden hektar lasu liściastego może zatrzymać, a potem oddać środowisku 50 m3 wody. Drzewa mają również właściwości lecznicze, które wykorzystuje się w medycynie naturalnej i niekonwencjonalnej. W lasach Beskidu Niskiego dominuje buk, jodła, występuje tutaj też dużo sosny, głównie ze sztucznych nasadzeń.
Drzewa i las pełnią bardzo wiele funkcji ważnych dla prawidłowego funkcjonowania środowiska naturalnego. Drzewa w wyniku procesu fotosyntezy pochłaniają dwutlenek węgla, a dostarczają tlen - jeden hektar lasu w ciągu 24 godzin wytwarza około 700 kilogramów tlenu, co zaspokaja dobowe zapotrzebowanie 2500 osób. Drzewa zapobiegają erozji – osuwaniu, spełzywaniu ziemi i są znakomitym źródłem retencji, gdzie jeden hektar lasu liściastego może zatrzymać, a potem oddać środowisku 50 m3 wody. Drzewa mają również właściwości lecznicze, które wykorzystuje się w medycynie naturalnej i niekonwencjonalnej. W lasach Beskidu Niskiego dominuje buk, jodła, występuje tutaj też dużo sosny, głównie ze sztucznych nasadzeń.
Drzewa i las pełnią bardzo wiele funkcji ważnych dla prawidłowego funkcjonowania środowiska naturalnego. Drzewa w wyniku procesu fotosyntezy pochłaniają dwutlenek węgla, a dostarczają tlen - jeden hektar lasu w ciągu 24 godzin wytwarza około 700 kilogramów tlenu, co zaspokaja dobowe zapotrzebowanie 2500 osób. Drzewa zapobiegają erozji – osuwaniu, spełzywaniu ziemi i są znakomitym źródłem retencji, gdzie jeden hektar lasu liściastego może zatrzymać, a potem oddać środowisku 50 m3 wody. Drzewa mają również właściwości lecznicze, które wykorzystuje się w medycynie naturalnej i niekonwencjonalnej. W lasach Beskidu Niskiego dominuje buk, jodła, występuje tutaj też dużo sosny, głównie ze sztucznych nasadzeń.
Region ten cechuje duża lesistość, niski stopień zaludnienia i mały ruch turystyczny, wszystko to sprzyja występowaniu wielu rzadkim gatunkom zwierząt, które w innych regionach są zagrożone. W lasach tych spotkamy ssaki drapieżne, na czele z wilkiem zwanym lekarzem lasu, rysiem, żbikiem oraz niedźwiedziem, który coraz częściej zakłada tu gawry. Występuje tu również sporo zwierzyny płowej – sarny i jelenie, można spotkać tutaj także łosia oraz sporą populację dzika. W lasach tych żyją również lisy, kuny leśne, borsuki, gronostaje, popielice, a nawet jenoty oraz wiele małych ssaków - ryjówka aksamitna, mysz leśna, a także około 10 gatunków nietoperzy. W lasach tych występują również gady i płazy: traszka grzebieniasta, kumak górski, żmija zygzakowata oraz salamandra plamista.
Region ten cechuje duża lesistość, niski stopień zaludnienia i mały ruch turystyczny, wszystko to sprzyja występowaniu wielu rzadkim gatunkom zwierząt, które w innych regionach są zagrożone. W lasach tych spotkamy ssaki drapieżne, na czele z wilkiem zwanym lekarzem lasu, rysiem, żbikiem oraz niedźwiedziem, który coraz częściej zakłada tu gawry. Występuje tu również sporo zwierzyny płowej – sarny i jelenie, można spotkać tutaj także łosia oraz sporą populację dzika. W lasach tych żyją również lisy, kuny leśne, borsuki, gronostaje, popielice, a nawet jenoty oraz wiele małych ssaków - ryjówka aksamitna, mysz leśna, a także około 10 gatunków nietoperzy. W lasach tych występują również gady i płazy: traszka grzebieniasta, kumak górski, żmija zygzakowata oraz
Region ten cechuje duża lesistość, niski stopień zaludnienia i mały ruch turystyczny, wszystko to sprzyja występowaniu wielu rzadkim gatunkom zwierząt, które w innych regionach są zagrożone. W lasach tych spotkamy ssaki drapieżne, na czele z wilkiem zwanym lekarzem lasu, rysiem, żbikiem oraz niedźwiedziem, który coraz częściej zakłada tu gawry. Występuje tu również sporo zwierzyny płowej – sarny i jelenie, można spotkać tutaj także łosia oraz sporą populację dzika. W lasach tych żyją również lisy, kuny leśne, borsuki, gronostaje, popielice, a nawet jenoty oraz wiele małych ssaków - ryjówka aksamitna, mysz leśna, a także około 10 gatunków nietoperzy. W lasach tych występują również gady i płazy: traszka grzebieniasta, kumak górski, żmija zygzakowata oraz salamandra plamista.
Region ten cechuje duża lesistość, niski stopień zaludnienia i mały ruch turystyczny, wszystko to sprzyja występowaniu wielu rzadkim gatunkom zwierząt, które w innych regionach są zagrożone. W lasach tych spotkamy ssaki drapieżne, na czele z wilkiem zwanym lekarzem lasu, rysiem, żbikiem oraz niedźwiedziem, który coraz częściej zakłada tu gawry. Występuje tu również sporo zwierzyny płowej – sarny i jelenie, można spotkać tutaj także łosia oraz sporą populację dzika. W lasach tych żyją również lisy, kuny leśne, borsuki, gronostaje, popielice, a nawet jenoty oraz wiele małych ssaków - ryjówka aksamitna, mysz leśna, a także około 10 gatunków nietoperzy. W lasach tych występują również gady i płazy: traszka grzebieniasta, kumak górski, żmija zygzakowata oraz salamandra plamista.
Region ten cechuje duża lesistość, niski stopień zaludnienia i mały ruch turystyczny, wszystko to sprzyja występowaniu wielu rzadkim gatunkom zwierząt, które w innych regionach są zagrożone. W lasach tych spotkamy ssaki drapieżne, na czele z wilkiem zwanym lekarzem lasu, rysiem, żbikiem oraz niedźwiedziem, który coraz częściej zakłada tu gawry. Występuje tu również sporo zwierzyny płowej – sarny i jelenie, można spotkać tutaj także łosia oraz sporą populację dzika. W lasach tych żyją również lisy, kuny leśne, borsuki, gronostaje, popielice, a nawet jenoty oraz wiele małych ssaków - ryjówka aksamitna, mysz leśna, a także około 10 gatunków nietoperzy. W lasach tych występują również gady i płazy: traszka grzebieniasta, kumak górski, żmija zygzakowata oraz salamandra plamista.
Region ten cechuje duża lesistość, niski stopień zaludnienia i mały ruch turystyczny, wszystko to sprzyja występowaniu wielu rzadkim gatunkom zwierząt, które w innych regionach są zagrożone. W lasach tych spotkamy ssaki drapieżne, na czele z wilkiem zwanym lekarzem lasu, rysiem, żbikiem oraz niedźwiedziem, który coraz częściej zakłada tu gawry. Występuje tu również sporo zwierzyny płowej – sarny i jelenie, można spotkać tutaj także łosia oraz sporą populację dzika. W lasach tych żyją również lisy, kuny leśne, borsuki, gronostaje, popielice, a nawet jenoty oraz wiele małych ssaków - ryjówka aksamitna, mysz leśna, a także około 10 gatunków nietoperzy. W lasach tych występują również gady i płazy: traszka grzebieniasta, kumak górski, żmija zygzakowata oraz salamandra plamista.
Las to nie tylko drzewa, ale również runo i podszyt leśny, w których możemy spotkać kwiaty, rośliny zielne, siewki drzew, grzyby, porosty, mchy oraz krzewy. O ich rozwoju decyduje wiele czynników, takich jak stosunki wodne, gleba, klimat, a przede wszystkim dostępność światła. Najpiękniej las wygląda wczesną wiosną, zanim rozwiną się liście na koronach drzew, gdy pojawiają się w nim liczne kwiaty – żywiec gruczołowaty, knieć błotna, śnieżyca wiosenna, miodunka pstra, zawilec gajowy, czy kwitnący krzew wawrzynek wilczełyko. Lasy oferują wiele dobra w postaci grzybów, malin, jeżyn, borówek, czy ziół.
Las to nie tylko drzewa, ale również runo i podszyt leśny, w których możemy spotkać kwiaty, rośliny zielne, siewki drzew, grzyby, porosty, mchy oraz krzewy. O ich rozwoju decyduje wiele czynników, takich jak stosunki wodne, gleba, klimat, a przede wszystkim dostępność światła. Najpiękniej las wygląda wczesną wiosną, zanim rozwiną się liście na koronach drzew, gdy pojawiają się w nim liczne kwiaty – żywiec gruczołowaty, knieć błotna, śnieżyca wiosenna, miodunka pstra, zawilec gajowy, czy kwitnący krzew wawrzynek wilczełyko. Lasy oferują wiele dobra w postaci grzybów, malin, jeżyn, borówek, czy ziół.
Las to nie tylko drzewa, ale również runo i podszyt leśny, w których możemy spotkać kwiaty, rośliny zielne, siewki drzew, grzyby, porosty, mchy oraz krzewy. O ich rozwoju decyduje wiele czynników, takich jak stosunki wodne, gleba, klimat, a przede wszystkim dostępność światła. Najpiękniej las wygląda wczesną wiosną, zanim rozwiną się liście na koronach drzew, gdy pojawiają się w nim liczne kwiaty – żywiec gruczołowaty, knieć błotna, śnieżyca wiosenna, miodunka pstra, zawilec gajowy, czy kwitnący krzew wawrzynek wilczełyko. Lasy oferują wiele dobra w postaci grzybów, malin, jeżyn, borówek, czy ziół.
Las to nie tylko drzewa, ale również runo i podszyt leśny, w których możemy spotkać kwiaty, rośliny zielne, siewki drzew, grzyby, porosty, mchy oraz krzewy. O ich rozwoju decyduje wiele czynników, takich jak stosunki wodne, gleba, klimat, a przede wszystkim dostępność światła. Najpiękniej las wygląda wczesną wiosną, zanim rozwiną się liście na koronach drzew, gdy pojawiają się w nim liczne kwiaty – żywiec gruczołowaty, knieć błotna, śnieżyca wiosenna, miodunka pstra, zawilec gajowy, czy kwitnący krzew wawrzynek wilczełyko. Lasy oferują wiele dobra w postaci grzybów, malin, jeżyn, borówek, czy ziół.
Las to nie tylko drzewa, ale również runo i podszyt leśny, w których możemy spotkać kwiaty, rośliny zielne, siewki drzew, grzyby, porosty, mchy oraz krzewy. O ich rozwoju decyduje wiele czynników, takich jak stosunki wodne, gleba, klimat, a przede wszystkim dostępność światła. Najpiękniej las wygląda wczesną wiosną, zanim rozwiną się liście na koronach drzew, gdy pojawiają się w nim liczne kwiaty – żywiec gruczołowaty, knieć błotna, śnieżyca wiosenna, miodunka pstra, zawilec gajowy, czy kwitnący krzew wawrzynek wilczełyko. Lasy oferują wiele dobra w postaci grzybów, malin, jeżyn, borówek, czy ziół.
Las to nie tylko drzewa, ale również runo i podszyt leśny, w których możemy spotkać kwiaty, rośliny zielne, siewki drzew, grzyby, porosty, mchy oraz krzewy. O ich rozwoju decyduje wiele czynników, takich jak stosunki wodne, gleba, klimat, a przede wszystkim dostępność światła. Najpiękniej las wygląda wczesną wiosną, zanim rozwiną się liście na koronach drzew, gdy pojawiają się w nim liczne kwiaty – żywiec gruczołowaty, knieć błotna, śnieżyca wiosenna, miodunka pstra, zawilec gajowy, czy kwitnący krzew wawrzynek wilczełyko. Lasy oferują wiele dobra w postaci grzybów, malin, jeżyn, borówek, czy ziół.
Świat ptaków Beskidu Niskiego należy do wyjątkowo bogatych. Dotyczy to zarówno ptaków leśnych, jak i drapieżnych, które potrzebują otwartych przestrzeni łowieckich. W lasach tych do lęgów przystępuje około 50 gatunków ptaków, wiele spotyka się na przelotach lub w okresie zimowania. Do często spotykanych ptaków możemy zaliczyć ziębę i rudzika, w miejscach występowania martwego drewna żyją różne gatunki dzięciołów, w lasach tych występuje licznie puszczyk uralski, gniazdują ptaki drapieżne z największym z nich orłem przednim, popularnym myszołowem oraz orlikiem krzykliwym, którego jest tu największe skupisko w Europie i stał się symbolem Magurskiego Parku Narodowego.
Świat ptaków Beskidu Niskiego należy do wyjątkowo bogatych. Dotyczy to zarówno ptaków leśnych, jak i drapieżnych, które potrzebują otwartych przestrzeni łowieckich. W lasach tych do lęgów przystępuje około 50 gatunków ptaków, wiele spotyka się na przelotach lub w okresie zimowania. Do często spotykanych ptaków możemy zaliczyć ziębę i rudzika, w miejscach występowania martwego drewna żyją różne gatunki dzięciołów, w lasach tych występuje licznie puszczyk uralski, gniazdują ptaki drapieżne z największym z nich orłem przednim, popularnym myszołowem oraz orlikiem krzykliwym, którego jest tu największe skupisko w Europie i stał się symbolem Magurskiego Parku Narodowego.
Świat ptaków Beskidu Niskiego należy do wyjątkowo bogatych. Dotyczy to zarówno ptaków leśnych, jak i drapieżnych, które potrzebują otwartych przestrzeni łowieckich. W lasach tych do lęgów przystępuje około 50 gatunków ptaków, wiele spotyka się na przelotach lub w okresie zimowania. Do często spotykanych ptaków możemy zaliczyć ziębę i rudzika, w miejscach występowania martwego drewna żyją różne gatunki dzięciołów, w lasach tych występuje licznie puszczyk uralski, gniazdują ptaki drapieżne z największym z nich orłem przednim, popularnym myszołowem oraz orlikiem krzykliwym, którego jest tu największe skupisko w Europie i stał się symbolem Magurskiego Parku Narodowego.
Świat ptaków Beskidu Niskiego należy do wyjątkowo bogatych. Dotyczy to zarówno ptaków leśnych, jak i drapieżnych, które potrzebują otwartych przestrzeni łowieckich. W lasach tych do lęgów przystępuje około 50 gatunków ptaków, wiele spotyka się na przelotach lub w okresie zimowania. Do często spotykanych ptaków możemy zaliczyć ziębę i rudzika, w miejscach występowania martwego drewna żyją różne gatunki dzięciołów, w lasach tych występuje licznie puszczyk uralski, gniazdują ptaki drapieżne z największym z nich orłem przednim, popularnym myszołowem oraz orlikiem krzykliwym, którego jest tu największe skupisko w Europie i stał się symbolem Magurskiego Parku Narodowego.
Świat ptaków Beskidu Niskiego należy do wyjątkowo bogatych. Dotyczy to zarówno ptaków leśnych, jak i drapieżnych, które potrzebują otwartych przestrzeni łowieckich. W lasach tych do lęgów przystępuje około 50 gatunków ptaków, wiele spotyka się na przelotach lub w okresie zimowania. Do często spotykanych ptaków możemy zaliczyć ziębę i rudzika, w miejscach występowania martwego drewna żyją różne gatunki dzięciołów, w lasach tych występuje licznie puszczyk uralski, gniazdują ptaki drapieżne z największym z nich orłem przednim, popularnym myszołowem oraz orlikiem krzykliwym, którego jest tu największe skupisko w Europie i stał się symbolem Magurskiego Parku Narodowego.
Świat ptaków Beskidu Niskiego należy do wyjątkowo bogatych. Dotyczy to zarówno ptaków leśnych, jak i drapieżnych, które potrzebują otwartych przestrzeni łowieckich. W lasach tych do lęgów przystępuje około 50 gatunków ptaków, wiele spotyka się na przelotach lub w okresie zimowania. Do często spotykanych ptaków możemy zaliczyć ziębę i rudzika, w miejscach występowania martwego drewna żyją różne gatunki dzięciołów, w lasach tych występuje licznie puszczyk uralski, gniazdują ptaki drapieżne z największym z nich orłem przednim, popularnym myszołowem oraz orlikiem krzykliwym, którego jest tu największe skupisko w Europie i stał się symbolem Magurskiego Parku Narodowego.
W okolicach Ożennej na wielu ciekach wodnych możemy spotkać ślady działalności bobrów – liczne tamy i żeremia, choć samego bobra widuje się rzadko z racji nocnego trybu życia. Zwierzęta te jako jedne z pierwszych zostały objęte ochroną już około 1000 roku przez Króla Bolesława Chrobrego, który zakazał na nie polowań i ustanowił funkcję bobrowniczego. Bobry potrafią przystosować środowisko do własnych potrzeb, poprzez swoją działalność inżyniersko-budowlaną - budują tamy, które tworzą wielkie rozlewiska i stają się miejscem występowania ptaków wodnych, ryb, płazów, wydr i innych zwierząt, niekiedy wyrządzają szkody – zalewając pola uprawne i drogi. Bobry łączą się w pary na całe życie, a rodzina bobrza zamieszkuje żeremie nawet przez kilka kolejnych pokoleń.
Ścieżka edukacyjna, którą wędrujemy, leży w otulinie Magurskiego Parku Narodowego, stanowiącego najwyższą formę ochrony przyrody w Polsce, jednego z 23 istniejących. Biorąc pod uwagę różnorodność cennych obszarów i obiektów przyrodniczych, ustanawia się różne formy ochrony przyrody, do których zaliczymy, obok parków narodowych, rezerwaty przyrody, parki krajobrazowe, obszary Natura 2000, obszary chronionego krajobrazu, pomniki przyrody, stanowiska dokumentacyjne, użytki ekologiczne oraz zespoły przyrodniczo – krajobrazowe. Jednak skuteczna ochrona środowiska przyrodniczego zależy przede wszystkim od wrażliwości i świadomości ekologicznej każdego z nas.
Ścieżka edukacyjna, którą wędrujemy, leży w otulinie Magurskiego Parku Narodowego, stanowiącego najwyższą formę ochrony przyrody w Polsce, jednego z 23 istniejących. Biorąc pod uwagę różnorodność cennych obszarów i obiektów przyrodniczych, ustanawia się różne formy ochrony przyrody, do których zaliczymy, obok parków narodowych, rezerwaty przyrody, parki krajobrazowe, obszary Natura 2000, obszary chronionego krajobrazu, pomniki przyrody, stanowiska dokumentacyjne, użytki ekologiczne oraz zespoły przyrodniczo – krajobrazowe. Jednak skuteczna ochrona środowiska przyrodniczego zależy przede wszystkim od wrażliwości i świadomości ekologicznej każdego z nas.
Ścieżka edukacyjna, którą wędrujemy, leży w otulinie Magurskiego Parku Narodowego, stanowiącego najwyższą formę ochrony przyrody w Polsce, jednego z 23 istniejących. Biorąc pod uwagę różnorodność cennych obszarów i obiektów przyrodniczych, ustanawia się różne formy ochrony przyrody, do których zaliczymy, obok parków narodowych, rezerwaty przyrody, parki krajobrazowe, obszary Natura 2000, obszary chronionego krajobrazu, pomniki przyrody, stanowiska dokumentacyjne, użytki ekologiczne oraz zespoły przyrodniczo – krajobrazowe. Jednak skuteczna ochrona środowiska przyrodniczego zależy przede wszystkim od wrażliwości i świadomości ekologicznej każdego z nas.
Ścieżka edukacyjna, którą wędrujemy, leży w otulinie Magurskiego Parku Narodowego, stanowiącego najwyższą formę ochrony przyrody w Polsce, jednego z 23 istniejących. Biorąc pod uwagę różnorodność cennych obszarów i obiektów przyrodniczych, ustanawia się różne formy ochrony przyrody, do których zaliczymy, obok parków narodowych, rezerwaty przyrody, parki krajobrazowe, obszary Natura 2000, obszary chronionego krajobrazu, pomniki przyrody, stanowiska dokumentacyjne, użytki ekologiczne oraz zespoły przyrodniczo – krajobrazowe. Jednak skuteczna ochrona środowiska przyrodniczego zależy przede wszystkim od wrażliwości i świadomości ekologicznej każdego z nas.
Ścieżka edukacyjna, którą wędrujemy, leży w otulinie Magurskiego Parku Narodowego, stanowiącego najwyższą formę ochrony przyrody w Polsce, jednego z 23 istniejących. Biorąc pod uwagę różnorodność cennych obszarów i obiektów przyrodniczych, ustanawia się różne formy ochrony przyrody, do których zaliczymy, obok parków narodowych, rezerwaty przyrody, parki krajobrazowe, obszary Natura 2000, obszary chronionego krajobrazu, pomniki przyrody, stanowiska dokumentacyjne, użytki ekologiczne oraz zespoły przyrodniczo – krajobrazowe. Jednak skuteczna ochrona środowiska przyrodniczego zależy przede wszystkim od wrażliwości i świadomości ekologicznej każdego z nas.
W okolicach Ożennej na wielu ciekach wodnych możemy spotkać ślady działalności bobrów – liczne tamy i żeremia, choć samego bobra widuje się rzadko z racji nocnego trybu życia. Zwierzęta te jako jedne z pierwszych zostały objęte ochroną już około 1000 roku przez Króla Bolesława Chrobrego, który zakazał na nie polowań i ustanowił funkcję bobrowniczego. Bobry potrafią przystosować środowisko do własnych potrzeb, poprzez swoją działalność inżyniersko-budowlaną - budują tamy, które tworzą wielkie rozlewiska i stają się miejscem występowania ptaków wodnych, ryb, płazów, wydr i innych zwierząt, niekiedy wyrządzają szkody – zalewając pola uprawne i drogi. Bobry łączą się w pary na całe życie, a rodzina bobrza zamieszkuje żeremie nawet przez kilka kolejnych pokoleń.
W okolicach Ożennej na wielu ciekach wodnych możemy spotkać ślady działalności bobrów – liczne tamy i żeremia, choć samego bobra widuje się rzadko z racji nocnego trybu życia. Zwierzęta te jako jedne z pierwszych zostały objęte ochroną już około 1000 roku przez Króla Bolesława Chrobrego, który zakazał na nie polowań i ustanowił funkcję bobrowniczego. Bobry potrafią przystosować środowisko do własnych potrzeb, poprzez swoją działalność inżyniersko-budowlaną - budują tamy, które tworzą wielkie rozlewiska i stają się miejscem występowania ptaków wodnych, ryb, płazów, wydr i innych zwierząt, niekiedy wyrządzają szkody – zalewając pola uprawne i drogi. Bobry łączą się w pary na całe życie, a rodzina bobrza zamieszkuje żeremie nawet przez kilka kolejnych pokoleń.
W okolicach Ożennej na wielu ciekach wodnych możemy spotkać ślady działalności bobrów – liczne tamy i żeremia, choć samego bobra widuje się rzadko z racji nocnego trybu życia. Zwierzęta te jako jedne z pierwszych zostały objęte ochroną już około 1000 roku przez Króla Bolesława Chrobrego, który zakazał na nie polowań i ustanowił funkcję bobrowniczego. Bobry potrafią przystosować środowisko do własnych potrzeb, poprzez swoją działalność inżyniersko-budowlaną - budują tamy, które tworzą wielkie rozlewiska i stają się miejscem występowania ptaków wodnych, ryb, płazów, wydr i innych zwierząt, niekiedy wyrządzają szkody – zalewając pola uprawne i drogi. Bobry łączą się w pary na całe życie, a rodzina bobrza zamieszkuje żeremie nawet przez kilka kolejnych pokoleń.
W okolicach Ożennej na wielu ciekach wodnych możemy spotkać ślady działalności bobrów – liczne tamy i żeremia, choć samego bobra widuje się rzadko z racji nocnego trybu życia. Zwierzęta te jako jedne z pierwszych zostały objęte ochroną już około 1000 roku przez Króla Bolesława Chrobrego, który zakazał na nie polowań i ustanowił funkcję bobrowniczego. Bobry potrafią przystosować środowisko do własnych potrzeb, poprzez swoją działalność inżyniersko-budowlaną - budują tamy, które tworzą wielkie rozlewiska i stają się miejscem występowania ptaków wodnych, ryb, płazów, wydr i innych zwierząt, niekiedy wyrządzają szkody – zalewając pola uprawne i drogi. Bobry łączą się w pary na całe życie, a rodzina bobrza zamieszkuje żeremie nawet przez kilka kolejnych pokoleń.
W okolicach Ożennej na wielu ciekach wodnych możemy spotkać ślady działalności bobrów – liczne tamy i żeremia, choć samego bobra widuje się rzadko z racji nocnego trybu życia. Zwierzęta te jako jedne z pierwszych zostały objęte ochroną już około 1000 roku przez Króla Bolesława Chrobrego, który zakazał na nie polowań i ustanowił funkcję bobrowniczego. Bobry potrafią przystosować środowisko do własnych potrzeb, poprzez swoją działalność inżyniersko-budowlaną - budują tamy, które tworzą wielkie rozlewiska i stają się miejscem występowania ptaków wodnych, ryb, płazów, wydr i innych zwierząt, niekiedy wyrządzają szkody – zalewając pola uprawne i drogi. Bobry łączą się w pary na całe życie, a rodzina bobrza zamieszkuje żeremie nawet przez kilka kolejnych pokoleń.
W okolicach Ożennej na wielu ciekach wodnych możemy spotkać ślady działalności bobrów – liczne tamy i żeremia, choć samego bobra widuje się rzadko z racji nocnego trybu życia. Zwierzęta te jako jedne z pierwszych zostały objęte ochroną już około 1000 roku przez Króla Bolesława Chrobrego, który zakazał na nie polowań i ustanowił funkcję bobrowniczego. Bobry potrafią przystosować środowisko do własnych potrzeb, poprzez swoją działalność inżyniersko-budowlaną - budują tamy, które tworzą wielkie rozlewiska i stają się miejscem występowania ptaków wodnych, ryb, płazów, wydr i innych zwierząt, niekiedy wyrządzają szkody – zalewając pola uprawne i drogi. Bobry łączą się w pary na całe życie, a rodzina bobrza zamieszkuje żeremie nawet przez kilka kolejnych pokoleń.
Cmentarze z okresu I wojny światowej na stałe wpisały się w krajobraz kulturowy Beskidu Niskiego. Są one konsekwencją krwawych zmagań podczas operacji zimowej w Karpatach 1914/1915 oraz Bitwy Gorlickiej. Na terenie Galicji Zachodniej wybudowano ponad 400 obiektów, które znajdują się w X Okręgach Cmentarnych. W okolicy Ożennej i Grabiu znajduje się 5 cmentarzy wojennych, na których spoczywają żołnierze obu walczących armii, są one wyjątkowo cenne pod kątem architektonicznym, ponieważ zostały zaprojektowane przez jednego z najwybitniejszych architektów słowackich - Dušana Jurkoviča, który potrafił pięknie połączyć kamień i drewno.
Cmentarze z okresu I wojny światowej na stałe wpisały się w krajobraz kulturowy Beskidu Niskiego. Są one konsekwencją krwawych zmagań podczas operacji zimowej w Karpatach 1914/1915 oraz Bitwy Gorlickiej. Na terenie Galicji Zachodniej wybudowano ponad 400 obiektów, które znajdują się w X Okręgach Cmentarnych. W okolicy Ożennej i Grabiu znajduje się 5 cmentarzy wojennych, na których spoczywają żołnierze obu walczących armii, są one wyjątkowo cenne pod kątem architektonicznym, ponieważ zostały zaprojektowane przez jednego z najwybitniejszych architektów słowackich - Dušana Jurkoviča, który potrafił pięknie połączyć kamień i drewno.
Cmentarze z okresu I wojny światowej na stałe wpisały się w krajobraz kulturowy Beskidu Niskiego. Są one konsekwencją krwawych zmagań podczas operacji zimowej w Karpatach 1914/1915 oraz Bitwy Gorlickiej. Na terenie Galicji Zachodniej wybudowano ponad 400 obiektów, które znajdują się w X Okręgach Cmentarnych. W okolicy Ożennej i Grabiu znajduje się 5 cmentarzy wojennych, na których spoczywają żołnierze obu walczących armii, są one wyjątkowo cenne pod kątem architektonicznym, ponieważ zostały zaprojektowane przez jednego z najwybitniejszych architektów słowackich - Dušana Jurkoviča, który potrafił pięknie połączyć kamień i drewno.
Cmentarze z okresu I wojny światowej na stałe wpisały się w krajobraz kulturowy Beskidu Niskiego. Są one konsekwencją krwawych zmagań podczas operacji zimowej w Karpatach 1914/1915 oraz Bitwy Gorlickiej. Na terenie Galicji Zachodniej wybudowano ponad 400 obiektów, które znajdują się w X Okręgach Cmentarnych. W okolicy Ożennej i Grabiu znajduje się 5 cmentarzy wojennych, na których spoczywają żołnierze obu walczących armii, są one wyjątkowo cenne pod kątem architektonicznym, ponieważ zostały zaprojektowane przez jednego z najwybitniejszych architektów słowackich - Dušana Jurkoviča, który potrafił pięknie połączyć kamień i drewno.
Cmentarze z okresu I wojny światowej na stałe wpisały się w krajobraz kulturowy Beskidu Niskiego. Są one konsekwencją krwawych zmagań podczas operacji zimowej w Karpatach 1914/1915 oraz Bitwy Gorlickiej. Na terenie Galicji Zachodniej wybudowano ponad 400 obiektów, które znajdują się w X Okręgach Cmentarnych. W okolicy Ożennej i Grabiu znajduje się 5 cmentarzy wojennych, na których spoczywają żołnierze obu walczących armii, są one wyjątkowo cenne pod kątem architektonicznym, ponieważ zostały zaprojektowane przez jednego z najwybitniejszych architektów słowackich - Dušana Jurkoviča, który potrafił pięknie połączyć kamień i drewno.
Cmentarze z okresu I wojny światowej na stałe wpisały się w krajobraz kulturowy Beskidu Niskiego. Są one konsekwencją krwawych zmagań podczas operacji zimowej w Karpatach 1914/1915 oraz Bitwy Gorlickiej. Na terenie Galicji Zachodniej wybudowano ponad 400 obiektów, które znajdują się w X Okręgach Cmentarnych. W okolicy Ożennej i Grabiu znajduje się 5 cmentarzy wojennych, na których spoczywają żołnierze obu walczących armii, są one wyjątkowo cenne pod kątem architektonicznym, ponieważ zostały zaprojektowane przez jednego z najwybitniejszych architektów słowackich - Dušana Jurkoviča, który potrafił pięknie połączyć kamień i drewno.
Ośrodek Edukacji ekologicznek wiosna - krótki opis
Ośrodek Edukacji ekologicznek wiosna - długi opis
Ośrodek Edukacji ekologicznek lato - krótki opis
Ośrodek Edukacji ekologicznek lato - długi opis
Ośrodek Edukacji ekologicznek jesień - krótki opis
Ośrodek Edukacji ekologicznek jesień - długi opis
Ośrodek Edukacji ekologicznek zima - długi opis
Ciasteczka! Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Polityka cookies
