Najczęściej odwiedzanym przez pielgrzymów miejscem w Dębowcu jest Bazylika Mniejsza Najświętszej Maryi Panny z La Salette, gdzie znajduje się słynąca laskami Figura Matki Boskiej Płaczącej. Sanktuarium zwane „Polskim la Salette" czerpie swój charyzmat z faktu objawienia Maryi Płaczącej dwojgu francuskim dzieciom w Alpach, w malej wiosce La Salette, w dniu 19 września 1846 roku. Sanktuarium wybudowano w zabytkowym podworskim parku, gdzie rośnie 500 - letni dąb. Na jego terenie znajduje się kalwaria, wzorowana na tej z La Salette oraz źródełko. Na Kalwarii znajdują się figury sprowadzone z Lyonu (Francja), przedstawiające trzy fazy objawienia.

Murowana, zabytkowa, gotycka budowla wykonana z kamienia łamanego. Początkowo istniał tu drewniany kościół. W XV wieku powstał murowany. Bryła kościoła niewiele różniła się od dzisiejszej. Jesienią 1944 r. kościół został podpalony przez odział kpt. Kindermanna, który chciał zniszczyć miasto. W czasie działań II wojny światowej doszczętnie spłonął wraz z plebanią. Po wojnie w 1946 r., z uwagi na zabytkowy charakter murów kościoła, podjęto prace mające na celu jego odbudowę. Podczas prac konserwatorskich w 2001 roku odkryto malowidła ścienne (najstarszy fragment datowany na1480 r., przedstawia świętego Hieronima).

Gotycki, drewniany Kościół św. Doroty w Trzcinic-y z XV wieku, to perełka średniowiecznej architektury sakralnej. Znajduje się na szlaku architektury drewnianej. Przypuszcza się, że jest to jeden z najstarszych kościołów drewnianych w Polsce. Zbudowany jest z bierwion jodłowych o konstrukcji zrębowej, na dębowej podwalinie. W trakcie prac konserwatorskich na ścianach świątyni dokonano odkryć na europejską skalę - ogromną postać św. Krzysztofa i Sąd Ostateczny. Niezwykle cenny jest też obraz znajdujący się w głównym ołtarzu, przedstawiający alegorię Niepokalanego Poczęcia, a także rzeźbiona grupa ukrzyżowania na belce tęczowej.

Cerkiew św. Michała Archanioła to dawna łemkowska cerkiew greckokatolicka w Świątkowej Wielkiej, pochodzi z 1757 roku. Od 1986 roku jest tu rzymskokatolicki kościół filialny parafii Matki Bożej Niepokalanej w Desznicy. Obiekt został wpisany na listę zabytków w 1985 roku i włączony do podkarpackiego Szlaku Architektury Drewnianej. Warto zwrócić uwagę na odtworzony oryginalny sposób malowania cerkwi, rzadko spotykany na naszym terenie, gdzie przeważnie występuje surowe drewno. W pobliżu warto zobaczyć także drewniane cerkwie w Kotani, Krempnej czy murowaną, wybudowaną na planie krzyża greckiego cerkiew w Polanach.

Drewniany kościół wzniesiony najprawdopodobniej w 1520 roku. Jest to jedna z najcenniejszych budowli drewnianych, wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się na europejskim szlaku architektury drewnianej. Pierwotny kościół się nie zachował, obecny usytuowany jest na wzgórzu, u stóp którego płynie rzeka Olszynka. Zabytek drewniany o dachu wielospadowym posiada sygnaturkę z kopulasto zakończoną latarnią. Druga drewniana wieża stanowi część dawnej dzwonnicy. W świątyni znajdują się namalowane sceny m.in. zwiastowania NMP, Adoracji Najświętszego Sakramentu, w której przedstawione są poszczególne stany społeczne Święcan w strojach regionalnych.

Obecny kościół jest czwartą budowlą, poprzednie uległy naturalnemu zniszczeniu. Budowę rozpoczęto w 1935 roku, a dokończono po wojnie. Kościół murowany z cegły, kryty blachą z okazałą wieżą i frontem w formie portyku wspartego na sześciu potężnych kolumnach. Trzynawowe wnętrze, styl na wzór bazylik rzymskich, godny diecezjalnego Sanktuarium. W Sanktuarium znajduje się łaskami słynąca figura Matki Bożej Tamowieckiej. Za autora rzeźby uważa się mistrza Pawła z Lewoczy. Figura znalazła się w Tamowcu na skutek pożaru Jasia, jaki miał miejsce końcem XVIII wieku. W pożarze tym spłoną' klasztor Ojców Karmelitów —miejsce gdzie wcześniej znajdowała się figura.

Wieś Mrukowa położona jest w malowniczym terenie, w dolinie potoku Szczawa, na wysokości 384 m n.p.m. Na pobliskim zalesionym wzniesieniu, zwanym „Górą Zamkową" (480 m n.p.m.), znajdują się ślady pradawnego zamczyska. Na południe od wsi w odległości ok. 2,5 km w lesie znajduje się kaplica z kamienia ciosowego wybudowana w stylu gotyckim w 1906 r. Wybudowano ją w miejscu poprzedniej, drewnianej, na której miała znajdować się data 1444 rok. Poniżej kaplicy wypływa źródło wody mineralnej, uważanej za uzdrawiającą. Na terenie powiatu jasielskiego znajduje się również wiele innych interesujących kapliczek i krzyży przydrożnych.

Wybudowany w 1779 r., przetrwał do naszych czasów. W ciągu XIX stulecia był kilkakrotnie reperowany i odnawiany, a w 1886 r. został powiększony. Obecny kościół w Sławęcinie jest budowlą drewnianą o konstrukcji zrębowej, bezwieżową i jednonawową. Ściany zewnętrzne są obite deskami, dach jest dwuspadowy, z wieżyczką na sygnaturkę, pierwotnie kryty gontem, obecnie obity blachą. Wnętrze kościoła pokrywa polichromia z 1890 roku. Na stropie ukazane są dwie wielofigurowe sceny. Ściany podzielone są malowanymi pilastrami z postaciami świętych Ewangelistów i św. Katarzyny, patronki kościoła. Wyposażenie wnętrza prezentuje formy charakterystyczne dla późnego baroku i rokoka, wypracowane w lokalnych małopolskich warsztatach. W Sławęcinie czczony jest obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem ujętej w półpostaci z dzieciątkiem na lewym ramieniu, na srebrzonym, złociście koralowym gładkim tle.